September 2017. De maand dat de orkaan Irma niets ontziend over St Maarten trekt. In Nederland is de maand al natter dan normaal. Er is al behoorlijk wat water uit de hemel gevallen. September, traditie getrouw de maand van het duikevenement van de Rotterdams Onderwatersprot Vereniging, het duikweekend.

Vrijdag 22 september vertrekken ruim dertig mannen, vrouwen en jeugd richting het tijdens het duikweekend altijd zonnige Bruinisse. Rond zessen druppelen de eerste leden met aanhang langzaam binnen bij de Stoofpolder. Onder de deelnemers zijn duikende vaders/moeders met hun zonen/dochters, duikparen, vrijgezellige duikers en duikers die zich een weekend hebben kunnen losweken van hun partners. Het belooft wederom een ontspannen en gezellig weekend te worden. Als ik met mijn dochters Tessa en Femke arriveer zijn al een groot aantal van hen aanwezig.  Onder de aanwezigen ook de bijzondere gasten Bas en Mirjam van der Sanden. Dit jaar staat het duikweekend in het teken van onderwaterbiologie. Het biologie echtpaar zal ons hun kennis trachten te delen op een hoger niveau te brengen. Een aantal van ons gaan zelfs een stapje verder en zullen hun specialty proberen te halen door het uitvoeren van een extra studieopdracht.

Voor de leden die aangegeven hadden dat prijs stelden op een warme maaltijd bij aankomst heeft Janet Kraan, een volgens een recept van een Italiaanse vriendin, een heerlijke lasagne. Deze blijkt zeer te smaken gezien het feit dat er weinig ‘left overs’ zijn en er enige discussie is over het laatste stukje

Als iedereen is gesetteld geeft Bas in de zaal uitleg wat wij het komende weekend gaan doen. In de hoek staan aquaria opgesteld met wat onderwaterleven uit de Zeeuwse kustwateren. Beleven, ervaren, zien en vandaar uit leren en meer ontdekken dat is het motto van Bas en Mirjam. Na de introductie vertrekken de ‘die hards’ voor een avondduik naar de duikstek Zoetersbout. Ik heb een drukke week achter de rug en doe het rustig aan. De achterblijvers kunnen duiken in een van de veel door de biologen stel meegenomen boeken. Als de duikploeg terugkeert in de barakken van de Stoofpolder liggen de meeste van de ‘thuisblijvers’ al op een oor. Het is al rond middernacht.

Zaterdagochtend in alle vroegte zet de crew het ontbijt klaar. Ik lig nog heerlijk te ronken. Even voor achten worden wij luidruchtig gewekt door de pollepel en deksel. Even later schuiven de deelnemers aan het ontbijt. Om acht uur in de ochtend schuift de ROV aan het ontbijt. We hebben een druk programma. Niet iedereen ziet er even fris uit. Tijdens het ontbijt vertelt Bas meer over het programma voor vandaag. Rond negenen vertrekken we richting Zeelandbrug. Bas een Mirjam nemen ons mee naar een strandje. De opdracht is op zoek te gaan naar (dood) materiaal voor de biologie les. Met overgave struint de ROV de standjes en golfbreker af.  Afgeworpen schalen van krabben, afgebroken scharen, zeeschuim, schelpjes en slakjes  verdwijnen in de meegenomen plastic zakjes. Als de kentering nadert maken we ons gereed voor de duik. Samen met Leendert ga ik iets westelijk van de brug onderwater. Het blijft een mooie stek.  Het zicht is matig. We komen diverse sepia’s, krabben en kreeft tegen. Na zo’n veertig minuten komen we iets verwijderd van elkaar boven water. Als we omgekleed zijn vertrekt de groep richting het Koepeltje, terwijl ik mijn dochters ophaal. Ze zijn achtergebleven in de barakken om wat te studeren. Op de zonovergoten kade geven ondertussen Bas en Mirjam weer een biologie lesje bij de duikstek van vanmiddag. Bij het gezelschap heeft zich ook Ilja Botha-Lankhaar gevoegd. Oud voorzitster van OSV de Pinguïn en tegenwoordig woonachtig op het door Irma getroffen St Maarten. Rond haf drie steken de ROV-duikers hun koppen weer onderwater. Het zit Tessa niet mee. Zij blijkt nog last te hebben van een verkoudheid en moet de duik afbreken. Ik ruil voor deze duik mijn dochter in voor die van Dennis. Samen met Odra maak ik de duik bij het koepeltje. Het zicht is helaas matig. Na de duik gaan we nog even zeehonden

spotten. En masse rijden we in kolonne naar de inlaat aan de zeezijde van de dam. Helaas, hier is geen hond te zien. Althans niet in het water. Wederom en masse rijden we terug naar de inlaat in het Grevelingen meer. Hier hebben we meer geluk. Behalve Dennis dan, die kust met de achterzijde van zijn auto bij het wegrijden een ander autootje. Bij de dam spotten we diversen zeehonden. Eentje zit tegen de dam aan, te wachten totdat een sympathieke visser zijn buit deelt of weggeeft.

Aan het einde van de middag keren we weer terug op onze uitvalsbasis. Jan, Marlies en diverse hulptroepen zijn bezig met het buffet. Door het drukke programma nu geen BBQ maar een Mexicaans buffet. Na het eten vermaken de jongeren zich op het veld terwijl wij een presentatie krijgen van Ilja over de toestand van Sint Maarten en wat hen allemaal is overkomen. Na Ilja neemt Bas het woord over. Naast boeken verschijnen nu ook een aantal telescopen op tafel. Hier kunnen we het onderwaterleven van de Zeeuwse wateren onder het vergrootglas bestuderen. Ik vergaap mij aan een zeester, die een prachtige tekening op zijn lichaam blijkt te hebben. Nauwelijks met het blote oog waarneembaar. Diegene die aangegeven hebben de specialisatie biologie te willen doen moeten wat dieper in een onderwerp duiken. Rond middennacht wordt het kampvuur buiten nog even opgestookt met niet altijd even legaal verkregen hout.

De zondagochtend worden we wederom vroeg gewekt. Na het ontbijt staat een duik bij Bommende gepland. De zon schijnt wederom. Ieder voor zich vertrekken we naar de stek. Aan de kant geeft Bas wederom een briefing. Volgens hem komt hier ook nog wel eens een zeehond voorbij. Het is licht bewolkt, de zon schijnt

en het waait lichtjes. In het licht golvende water gaan wij voor de laatste keer tijdens het duikweekend onderwater. Ik duik net als de eerste duik met Leendert. Het is goed zicht. Ontspannen duiken we op geringe diepte en  komen naast de Japanse oester we ook nog de Hollandse neef tegen. We zien kleine krabbetjes snel wegduiken terwijl de grotere exemplaren met hun scharen dreigend het gevecht wel aan durven te gaan. Af en toe passeren we een zeenaald en komen we hier en daar een hooiwagen krab tegen. De beloofde zeehond laat verstek gaan. Na krap een uur gedoken te hebben trekken we onze vinnen weer uit en kleden we ons weer om. De zon schijnt nog steeds. De natte duikspullen worden voor de laatste maal dit weekend in onze auto’s geladen. In een versnipperde kolonne vertrekken we naar de laatste activiteit, de getijde poelen bij het watersnoodmuseum te Ouwerkerk. Vergezeld door een heerlijk herfstzonnetje flaneren we langs ondiepe betonnen bakken die bij het droogvallen bij eb het nodige leven vasthoudt in kunstmatige vijvertjes. Hierdoor kan het onderwaterleven van de Oosterschelde worden aanschouwd zonder dat men een nat pak haalt. Tenzij men natuurlijk bij het aanschouwen voorover in een van de bakken valt.

 

Terug in de Stoofpolder wacht nog een ter afsluiting van het leuke, gezellige en leerzame duikweekend de presentatie van onze biologie ‘studenten’. Op het zonnige terras presenteren zij in groepjes één voor één hun biologie opdracht. Het weekend wordt afgesloten met de gebruikelijke groepsfoto.

Geschreven door duiker en instructeur Tom.

Foto’s door verschillende leden van de ROV.